Urodził się 7 września 1880 roku w miejscowości Lubinia Wielka (obecnie Dobieszczyzna) w powiecie Jarocin. Jest wielce prawdopodobnym, że ukończył jedną z dwóch szkół ludowych, jakie funkcjonowały w Dobieszczyznej (Lubinii Wielkiej). Natomiast studia inżynierskie przygotowujące do pracy w górnictwie ukończył prawdopodobnie na uczelni niemieckiej.
Przyznanie Polsce w październiku 1921 roku ziemi rybnickiej i wodzisławskiej dały impuls do przejmowania w polski zarząd zakładów i instytucji. Marian Wojciechowski był jednym z pierwszych przedstawicieli polskiej kadry. Od listopada 1921 roku rozpoczął sukcesywne przejmowanie obowiązków dyrektora generalnego kopalni „Hoymgrube”. Wojciechowski zamieszkał w Biertułtowach. W kolonii Babio Góra wybudował obszerny dom, jeszcze dziś nazywany „willą Wojciechowskiego”.
Pod jego kierownictwem w kopalni przeprowadzono szereg prac modernizacyjno-inwestycyjnych. W 1922 roku została uruchomiona sortownia węgla zaplanowana przez poprzedniego dyrektora Otto Giersberga. Dzięki determinacji inż. Wojciechowskiego udało się wybudować i uruchomić w 1927 roku zakład przeróbczy. Wspierał miejscową ludność i awansował dozór miejscowych na stanowiska. Identyfikował się z funkcją społeczną kopalni, wspierał różnorodne przejawy działalności i inicjatywy.
Na wniosek Mariana Wojciechowskiego w 1926 r. przekazano Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół” w Biertułtowach teren przylegający do nieczynnego szybu „Max”, na którym otwarto „sokolskie boisko”. Przekazano również budynek kotłowni nieczynnego szybu „Pfajffer”, w którym urządzono salę ćwiczeń. Wojciechowski był przewodniczącym komitetu honorowego Towarzystwa Gimnastycznego. Mecenat kopalni i osobiste zaangażowanie jej dyrektora przyczyniły się do szybkiego rozwoju sokolni, zaliczanej w okresie międzywojennym do najprężniej działających na Śląsku.
Inż. Wojciechowski od początku wspierał nowo budowany kościół w Biertułtowach. Był także inicjatorem budowy Pomnika Powstańców Śląskich w tej miejscowości; pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Budowy. Nie był mu obojętny los dzieci i dorosłych z biednych rodzin, które z żoną Zofią wspierał datkami.
1 września 1939 roku w godzinach rannych kopalnia została zajęta przez Niemców. Dyrektor kopalni Marian Wojciechowski zdołał opuścić. Niewiadom Udał się na zachód. Po zakończeniu II wojny światowej inż. Wojciechowski wrócił do Radlina i zamieszkał w swoim domu w kolonii Babio Góra. Zamierzał nadal pracować w kopalni „Ignacy”. Jednakże kiedy zgłosił się na kopalni, ówczesne kierownictwo zakładu nie przyjęło go z życzliwością i szacunkiem jako byłego dyrektora. Zaproponowano mu pracę na dole na stanowisku szeregowego górnika.
Inż. Marian Wojciechowski zmarł 26 marca 1953 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Biertułtowach.