Kiedyś wydobywano tu węgiel kamienny. Dziś mieści się w tym miejscu interaktywna wystawa "Wiek Pary" oraz punkt recepcyjny z kasami i sklepem.
Główny kompleks wydobywczy dawnej kopalni Ignacy, złożony z maszynowni z parową maszyną wyciągową z 1920 roku oraz budynku nadszybia, mieszczącym się nad szybem „Kościuszko” (pierwotnie „Grundmann”).
Maszynownia szybu Kościuszko to murowana hala z cegły z 1922 roku z parową maszyną wyciągową z 1920 r. Silnik parowy o mocy 1800 KM został wyprodukowany w zakładach Linke Hofmann-Werke we Wrocławiu. Urządzenie zabudowano w 1922 roku i uruchomiono dwa lata później. Maszyna parowa obsługiwała szyb „Grundmann” (później „Kościuszko”). W 1981 r. maszynę poddano gruntownej renowacji połączonej z wymianą bębna linowego. W tym celu rozebrano część dachu i bocznej ściany budynku. Maszynę unieruchomiono w 2008 roku po zasypaniu szybu. W 2019 roku przystąpiono do remontu budynku i maszyny wyciągowej w celu jej ponownego uruchomienia na potrzeby pokazów turystycznych. W lipcu 2021 roku nawinięto na bęben i koła wieży szybowej stalowe liny.
Nadszybie szybu Kościuszko to hala o konstrukcji stalowo-ceglanej z 1922 roku z wieżą konstrukcji stalowej kratownicowej o wysokości 37 m. Wieża powstała w Kolonii w przedsiębiorstwie Humboldta. Budynek i wieżę postawiono w miejscu dawnego nadszybia z lat 70. XIX wieku nad szybem „Grundmann” o głębokości 300 m. Szyb w tym czasie został poszerzony i od 1924 r. pełnił rolę wydobywczego. W 1927 roku pogłębiono go do 400 m, a w 1985 roku do 600 m. W 1936 roku zmieniono jego nazwę na „Kościuszko”. Wydobycie zatrzymano w 1995 roku, a w 2008 szyb zasypano. Do prac renowacyjnych nadszybia i wieży szybowej przystąpiono w 2019 roku.